Odkryj Szczecin z lotu ptaka!
DZIELNICE SZCZECINA
Z DRONA
Zapraszamy!

DZIELNICE I OSIEDLA SZCZECINA

Szczecin – miasto na prawach powiatu, stolica i największe miasto województwa zachodniopomorskiego, położone nad Odrą oraz jeziorem Dąbie. Szczecin jest trzecim pod względem zajmowanej powierzchni (300,55 km² z czego prawie 24% zajmują grunty pod wodami) i siódmym pod względem liczby ludności miastem Polski z liczbą mieszkańców, wynoszącą 405 413 (stan na dzień 30 czerwca 2016 roku). Szczecin jest podzielony na cztery dzielnice - Północ, Śródmieście, Zachód i Prawobrzeże. Te z kolei są podzielone na 37 osiedli administracyjnych. Obecny podział administracyjny funkcjonuje od 1990 roku z niewielkimi zmianami granic osiedli i dzielnic. W obiegu potoczym osiedla nazywane są dzielnicami.

Metryczka

  • Widownia: 38184
  • Produkcja: AlfaTV 2016
  • Zdjęcia: Bartosz Semanycz, Arkadiusz Sielicki
  • Montaż: Grzegorz Lickiewicz
  • Realizacja: Ryszard Sielicki

Opis

Arkońskie-Niemierzyn to osiedle administracyjne Szczecina położone w dzielnicy Zachód. Obecnie zamieszkuje tutaj ponad 11,5 tysiąca osób. Oprócz starej zabudowy znajduje się tutaj dużo nowych ulic – między innymi Tatrzańska, Zakole, Chopina, Wiosny Ludów.  Mieści się tutaj także Wojewódzki Szpital Zespolony.

Osiedle Arkońskie położone jest w rejonie ulic: Chopina, Zakole, Wiosny Ludów, Bartniczej, Duńskiej, Kostrzewskiego i Złotowskiej. Zajmuje obszar 33 ha, na którym zlokalizowane jest 45 budynków mieszkalnych, w tym 10 wieżowców oraz 35 budynków niskokondygnacyjnych, w których znajduje się 2.169 mieszkań o ogólnej powierzchni użytkowej 119.341 m2 oraz 46 lokali użytkowych. Osiedle zamieszkuje ponad 6.000 osób.

Kościół św. Kazimierza  zbudowano w latach 1888-1889 przy ul. Broniewskiego, na terenie Zakładów Kückenmühle. Wzniesiona z cegły w stylu neogotyckim salowa świątynia, założona była na planie prostokąta z wyodrębnionym pięciobocznym prezbiterium. Od zachodu dostawiono wieżę z hełmem zakończonym krzyżem i wiatrowskazem. Na wieży zawieszono 3 dzwony. Po stronie północnej kościoła znajduje się nieduża zakrystia do której prowadzi wejście z prezbiterium.

Po II wojnie światowej kościół służył jako stajnia, a następnie użytkowany przez wyznawców Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła. W 1957 roku kościół został przekazany parafii pw. Najświętszego Zbawiciela w Niemierzynie i 19 marca miało miejsce uroczyste poświęcenie świątyni przez ks. Mariana Kumalę. 28 maja 1973 roku erygowano parafię pw. św. Kazimierza a pierwszym proboszczem parafii został ks. Jan Szczepańczyk.

Szpital Wojewódzki im. Marii Skłodowskiej – Curie w Szczecinie to placówka ochrony zdrowia o ugruntowanej pozycji na mapie regionalnego i  krajowego lecznictwa.

Pierwsi pacjenci otrzymali tutaj pomoc medyczną 6 sierpnia 1945 roku gdy skromny liczebnie zespół lekarzy - dr Elżbieta Buk, dr Bronisława Szyran – Smolska, dr Kazimierz Gradziński, dr Jan Sojka, dr Romuald Orłowski,dr Perzyński, po zatwierdzeniu przez komendanturę wojskową Szczecina wskazania lokalizacyjnego, zorganizował liczący 128 łóżek miejski szpital zakaźny. Dzielnie w tych pracach uczestniczyła też nieliczna grupa pielęgniarek i sanitariuszek pod kierunkiem Anny Strońskiej i Genowefy Lange. Od zaraz została podjęta walka z epidemią duru brzusznego i plamistego, czerwonki i błonicy. Do szpitala zgłaszali się też chorzy na gruźlicę oraz choroby weneryczne. Tutaj fachową  pomoc medyczną otrzymywali pacjenci różnych narodowości, wśród nich Polacy, Niemcy, Białorusini, Ukraińcy, Rosjanie, Francuzi.

Przed końcem 1945 roku udaje się uruchomić szpitalną kuchnię, pralnię oraz przygotować dla pacjentów kolejnych 150 łóżek. Z dnia na dzień przybywało entuzjastów wspólnego dzieła, a na szczególne słowa uznania zasłużyli prof. Strumiński, prof. Rozowski, dr Szlemiński, dr Józef Markowicz, dr Krystyna Stawiarska, dr Jerzy Bernfeld, dr Oszczak, dr Brykczyńska, dr Noiszewska, dr Niemycz, dr Stępień, dr Gerber, dr Stanisław Wojtowicz, prof. Marek Eisner. Pokolenie młodszych „pionierów” reprezentowali wówczas m.in. dr Antoni Korniak, dr Janusz Lapis, dr Ignacy Świtlik, dr Marek Toczkowski, dr Michał Kurowski i wielu innych znakomitych specjalistów oddanych sztuce lekarskiej. Na głęboki szacunek zasługuje także pełna poświęcenia praca licznych zastępów pielęgniarek pracujących „pod okiem” przełożonych Janiny Kopeć,  Marii Sławeckiej i Benedykty Olszewskiej.

Wiele zrealizowanych zamierzeń i znaczących wydarzeń zapisanych jest w bogatej historii szpitala „na Arkońskiej”. Z powszechnym uznaniem witano każdą inicjatywę poprawiającą warunki pobytu i leczenia chorych oraz pracy personelu medycznego.

Od 1962 roku rozpoczął się ciągły proces uruchamiania nowych Oddziałów. Jako pierwszy był Oddział Laryngologii, później Oddział Reumatologii.

W 1964 roku szpital otrzymuje imię Marii Skłodowskiej – Curie, a w roku 1969 następuje otwarcie pierwszego w regionie Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Działalność rozpoczął też Oddział Neurologii.

W 1971 roku do dyspozycji pacjentów zostaje przekazany Oddział Wewnętrzny o profilu kardiologicznym, a rok później Oddział o profilu nefrologicznym.

Szerokim echem odbił się fakt uruchomienia w 1973 roku pierwszego w regionie  Oddziału Dializ  dla chorych z przewlekłą niewydolnością nerek. Praktyczną konsekwencją specjalizacji nefrologicznej szpitala było wykonanie w 1983 roku przez Zespół pod kierunkiem dr Marka Umińskiego pierwszego przeszczepu nerki. W tej specjalności misja szpitala „na Arkońskiej” trwa do dziś i jest to w skali kraju czołowy ośrodek transplantacji nerek.

Wielkie wydarzenie z zakresu transplantologii przyniósł rok 2000, gdy Zespół specjalistów pod kierunkiem dr Romana Kostyrki wykonał pierwszy przeszczep wątroby. Do dziś Zespoły lekarsko – pielęgniarskie kierowane przez Ordynatora Oddziału Chirurgii dr n. med. Samira Zeairaz powodzeniem realizują  ten ambitny Program. Szpital „na Arkońskiej” to drugi ośrodek w Polsce pod względem ilości transplantacji wątroby.

Szpital „na Arkońskiej” notuje  spore osiągnięcia także w innych specjalnościach: kardiologii, diabetologii, okulistyce, gastroenterologii, otolaryngologii, chirurgii naczyniowej, leczeniu chorób zakaźnych, dermatologii, endokrynologii, urologii, neurochirurgii oraz w leczeniu specjalistycznym dzieci i młodzieży.

Dzięki stałemu doposażaniu w wysokiej klasy sprzęt i urządzenia, na wysokim poziomie realizowane są też diagnostyczne funkcje szpitala.

Szpital Wojewódzki to obecnie 28 Oddziałów, 30 Poradni Specjalistycznych, Zakład Radiologii i Diagnostyki Obrazowej, Zakład Diagnostyki Laboratoryjnej, Zakład Patomorfologii, Pracownie Diagnostyczne, Ośrodek Rehabilitacji Dziennej, Stacja Dializ, Apteka szpitalna, Bank krwi oraz Administracja szpitala.

Szpital legitymuje się Certyfikatem Jakości przyznanym przez Polskie Centrum Badania i Certyfikacji S.A., Certyfikatem Akredytacyjnym nadanym przez Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia oraz Certyfikatem „Szpital bez bólu”. Wiele certyfikatów jakości, także o randze międzynarodowej posiada Laboratorium centralne oraz Laboratorium mikrobiologiczno - toksykologiczne.

Uznaniem pacjentów i dobrą marką wśród fachowców cieszą się realizowane w szpitalu na Arkońskiej programy zdrowotne: „Program zapobiegania i zwalczania przewlekłych powikłań cukrzycy”, „Program prewencji, diagnostyki i terapii HIV/AIDS/STI Bordernet work” posiadający status unijny oraz Programy kardiologiczne "Województwo równych szans - profilaktyka chorób układu sercowo - naczyniowego" i "Choroba wieńcowa - daj sobie drugą szansę".

Współczesność szpitala zawiera się w ambitnym planie podnoszenia na jeszcze wyższy poziom usług medycznych oraz systematycznego poprawiania funkcjonalności techniczno – lokalowej, głównie oddziałówi poradni. O wielkości zadań wykonywanych dla naszych pacjentów  świadczą te liczby: ponad 43 tysiące osób hospitalizowanych, około 160 tysięcy udzielonych porad specjalistycznych i  1,25 mln wykonywanych w ciągu roku badań laboratoryjnych. Większość zadań udaje się zrealizować w oparciu o współpracę z Urzędem Marszałkowskim, organem założycielskim szpitala i głównym dysponentem środków finansowych.

Przekazanie do użytku nowoczesnego Centrum Zabiegowego wartości 48 milionów złotych /dofinansowanie unijne RPO/ może posłużyć jako przykład twórczego spojrzenia w bliższą i dalszą przyszłość Szpitala Wojewódzkiego w Szczecinie.

Pętla Tramwajowa „Las Arkoński” została oddana do użytku 1 sierpnia 1959 roku. Z pętli tramwajowej można dostać się na stadion "Arkonii" przy ulicy Arkońskiej, na kąpielisko "Arkonka" (dawne jezioro Arkonka) czy też pospacerować po traktach i duktach (wyznaczone trasy turystyczne) Lasu Arkońskiego. Znajduje się tam również ośrodek sportów konnych.

Już w października 1972 roku trwały uzgodnienia w sprawie remontu wyeksploatowanej pętli w Lesie Arkońskim. Od 1959 roku nie była remontowana (tylko naprawy bieżące). W lutym 1973 roku podpisano umowę na wykonanie projektu technicznego przebudowy pętli Las Arkoński z Biurem Studiów i Projektów Rozwoju Przestrzennego Województwa w Szczecinie znajdującym się przy ulicy Feliksa Dzierżyńskiego (plac Armii Krajowej).

W skład tego projektu weszły takie zadania jak przebudowa pętli tramwajowej, wzmocnienie nawierzchni torowej, wykonanie odwodnienia, wykonanie jednego miejsca kolizyjnego z ruchem kołowym wraz z wykonaniem sygnalizacji świetlnej najazdowej i wykonaniem oznakowania pionowego i poziomego. Projekt musiał przewidzieć też przejścia dla pieszych i ogrodzenie torów pętli. Wg planów zagospodarowania przestrzennego z pętli miały korzystać 2 linie tramwajowe, dotychczas jeżdżąca tam 3 i planowana na rok 1975 11.

Projektant części opracowania pan mgr inż. Z. Strączyński zaprojektował sygnalizację najazdową na pętli, wykonał również projekt techniczny oświetlenia pętli wraz z ulicą Arkońską do ulicy Serbskiej, projekt przewidywał również budowę węzła kablowego przy ulicy Wojciechowskiego zasilanego ze stacji transformatorowej „Milewskiego”. Jak już wspomniałem miała też być wykonana przebudowa oświetlenia ulicy Arkońskiej z wymianą szafki oświetleniowej z równoczesnym doprowadzeniem do niej sterowania z ulicy Akademickiej.

Przy tym projekcie pracował również pan mgr inż. A. Olszewski, który opracował projekt techniczny sieci trakcyjnej pętli tramwajowej w Lesie Arkońskim wraz z ulicą Arkońską do ulicy Serbskiej.

Odwodnieniem pętli w Lesie Arkońskim zajął się pan D. Marcinkiewicz – technik z BSiPRP, który opracował projekt techniczny związany z modernizacją pętli –obejmował on drenaż torów i podłoża i podłączenia ich do istniejącej kanalizacji ogólnospławnej w ulicy Arkońskiej u wylotu z ulicą Wojciechowskiego.

W czerwcu 1974 roku pani inż. Helena Romańczuk wykonała projekt techniczny zieleni na pętli tramwajowej w Lesie Arkońskim. Celem tego projektu było zagospodarowanie pętli zielenią i elementami małej architektury, aby stworzyć efektywną kompozycję urządzeń komunikacyjnych z otaczającym krajobrazem.

Po wszelkich uzgodnieniach i zaakceptowani projektu przystąpiono do przebudowy pętli. Wszystkie prace przewidziane w projekcie zostały wykonane. Pętle po remoncie oddano w czerwcu 1975 roku. Od tego czasu nie przeprowadzono remontu kapitalnego pętli - tylko remoty bieżące. Pętla czeka wraz z mieszkańcami na lepsze czasy.

ZDiTM w dniu 27 kwietnia 2011 roku po prawie czterech latach od wpisania obiektów w rejestr zabytków, ogłosiło przetarg na wykonanie remontu wiaty przystankowej i kiosku nastawniczego znajdujących się przy pętli tramwajowej w Lesie Arkońskim. Otwarcie ofert ma nastąpić w dniu 12 maja. Autorem projektu remontu jest mgr inż. arch. Tatiana Balcerzak.

Wiata przystankowa to obiekt charakterystyczny dla szczecińskich linii tramwajowych. Zachował się w mieście drugi podobny obiekt przy ulicy Wojska Polskiego. Obiekt zaprojektowano na rzucie prostokąta o wym. 6,70 x 3,90 m. Wykonany jest z betonu, ryflowanego dłutem w drobne rowki. Obiekt ten ma trzy ściany i szeroko otwarty front. W ścianach bocznych zamontowano drewniane ścianki z niewielkim (60x60 cm) okienkiem, pierwotnie przeszklonym, ze szprosami.

Od zewnątrz deski ścianek tworzyły wzór w "jodełkę", od wnętrza ścianka miała kompozycję płycinową. Całość obiektu nakrywał czterospadowy dach o drewnianej konstrukcji, kryty papą. Sufit i podbicia okapu wykonane były z desek felcowanych. Ściany wiaty od wnętrza obiegała obszerna ława dla oczekujących. Posadzka pierwotnie zapewne lastricowa, zastąpiona została po wojnie betonową. Obiekt stojący na lekkiej pochyłości miał od frontu trzy stopnie z betonu. W jego najbliższym otoczeniu nie rosły drzewa. Obecnie, w wyniku samo wysiewania się drzew, jego otoczenie stanowią drzewa, z których gros uschło lub jest mocno pochylone. Na tyłach wiaty po wojnie wymurowano obiekt sanitarny, który pełnił jednocześnie rolę ściany oporowej dla osuwającej się skarpy. Budynek ten jest zrujnowany. Powierzchnia zabudowy, to 25,08 m2, powierzchnia użytkowa 19,16 m2, kubatura 85,0 m3.

Kiosk nastawniczego to niewielki obiekt służący niegdyś jako schronienie dla osoby obsługującej torowisko końcowego przystanku linii tramwajowej na ul. Arkońskiej (d. Eckerberger Strasse). Historycznie była to linia 3. Obiekty powstały prawdopodobnie w latach 20 XX wieku kiedy to, ułożono tory w sąsiedztwie Lasku Arkońskiego.

Kiosk ten mógł pełnić również rolę kasy o czym świadczą okienka podawcze z gzymsem w formie lady od frontu i jednego boku. Kiosk jest niewielkim obiektem zaprojektowanym na rzucie kwadratu (obrys 2,5 x 2,5 m) z narożnymi, ukośnie ustawionymi pilastrami. We wszystkich ściankach znajdują się otwory okienne i jeden drzwiowy. Obecnie otwory zabite są blachą. Obiekt wykonany jest z betonu, ryflowany dłutem w drobne rowki. W poziomie parapetów okiennych ma mocno zaakcentowany gzyms. Pod okapem znajduje się gzyms wieńczący. Całość nakrywa sześciospadkowy symetryczny daszek z dużym okapem, podbitym deskami. Pokrycie dachowe stanowiła papa. Wnętrze obiektu, obecnie nieużytkowanego, jest niedostępne. Powierzchnia zabudowy to 6,25 m2, powierzchnia użytkowa 3,61 m2, kubatura 18,0m3.

Stadion Arkonii Szczecin powstał w 1923 w Lasku Arkońskim (ówcześnie niem. Eckerberger Wald) jako obiekt klubu Stettiner SC. Do 1933 roku nosił nazwę Richard-Lindemann Sportplatz a jego trybuny mieściły 32 tys. widzów. 15 września 1935 na SSC-Platz odbył się mecz reprezentacji Niemiec prowadzonej wówczas przez Otto Nerza i Estonii, zakończony zwycięstwem gospodarzy 5:0. Było to pierwsze w historii spotkanie tych drużyn.

Od 1946 roku jest własnością klubu Arkonia Szczecin. Na kompleks sportowy składa się boisko główne do uprawiania piłki nożnej (płyta o wymiarach 105 x 68 metrów), dwa boiska treningowe z nawierzchnią szutrową. Ponadto w budynku klubowym znajduje się sala treningowa, gabinet odnowy biologicznej oraz pięć szatni.

Obiekt mieści się przy ul. Arkońskiej 1. Według danych klubu, trybuny boiska głównego mogą pomieścić ok. 9000 widzów (w tym 1000 na stojąco). Od stycznia 2007 boisko posiada sztuczne oświetlenie.

Najdogodniejszy dojazd od strony Centrum i Niebuszewa zapewnia linia tramwajowa nr 3, natomiast zarówno od strony osiedla Zawadzkiego, jak i Arkońskiego – autobus linii 80.

Ogród Botaniczny (niem. Botanische Schulgarten) – park o pow. 2,5 ha, położony w kwartale ulic Jana Kochanowskiego, Słowiańskiej, Harcerzy i Serbskiej. Ogród został zaprojektowany w I połowie XX wieku, jego urządzanie rozpoczęto w połowie lat 20. (ok. 1926 roku), ale prace nigdy nie zostały ukończone. Zrealizowano alpinarium oraz stanowisko roślinności wodnej. W cieplarni posadzone były bananowiec, araukarie, cedry, cyprysy, cytryny oraz wiele innych gatunków egzotycznej roślinności tropikalnej. Po 1945 roku Ogród pozbawiony specjalistycznej opieki zatracił swój pierwotny charakter i stał się jednym ze szczecińskich parków. Obecnie na jego terenie rośnie około 136 gatunków i odmian drzew i krzewów. W części położonej bliżej ul. Jana Kochanowskiego rosną drzewa liściaste i iglaste (na wzniesieniach), natomiast od strony ul. Słowiańskiej w obniżeniu przeważają gatunki liściaste. W dolnej częśći ogrodu rosną Tulipanowiec amerykański , Grujecznik japoński , Skrzydłorzech kaukaski (największy okaz w Szczecinie), Brzoza żółta , Ośnieża czteroskrzydła , Klon francuski , Leszczyna turecka , Klon jesionolistny w odmianie odessanum oraz variegatum , Jarząb domowy, Grab pospolity , Trzmielina oskrzydlona ,Pęcherznica kalinolistna , Strączyn żółty. Do najciekawszych okazów można zaliczyć: cyprysiki Cyprysik nutkajski , Cyprysik Lawsona, Cyprysik groszkowy, żywotnik olbrzymi, jałowiec wirginijski, jodłę grecką, Glediczja trójcierniowa, kasztan jadalny, brzozę niebieskawą oraz dąb czerwony.

Aktualnie planowane jest stworzenie 55 hektarowego Ogrody Botanicznego obejmującego swoja powierzchnią teren dawnego Ogrodu Botanicznego oraz większą część Parku Leśnego Arkońskiego. Zgodnie z koncepcą zagospodarowania przyszły Ogród Botaniczny - "Arboretum Syrenie Stawy" ma objąć 18 hektarów - cztery naturalne zbiorniki wodne położone w rejonie ulic: Międzyparkowa, Poziomkowa, Wincentego Pola. Koszty zagospodarowania terenu szacowane są na 20 mln zł. Część środków miasto chce pozyskać z funduszy UE.

źródło: wikipedia.org, www.wdom.pl, www.spwsz.szczecin.pl, www.mkm.szczecin.pl


Skomentuj na Facebooku

Użytkownik ponosi pełną odpowiedzialność za treści komentarzy dodanych na stronie.

Redakcja portalu Polska Telewizja Internetowa nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy zamieszczanych przez użytkowników.

Komentarze

DZIELNICE SZCZECINA 360°

Kliknij, przytrzymaj przycisk i przesuń myszkę, aby podziwiać widoki lotnicze.
Kliknij na nazwę osiedla, aby zobaczyć film z lotu ptaka!