Warszewo – część miasta i osiedle administracyjne Szczecina, będące jednostką pomocniczą miasta, położone w rejonie Północ. Warszewo leży na Wzgórzach Warszewskich na wysokości 110 m n.p.m. – częściowo na Płaskowzgórzu Warszewskim, o 85 metrów wyżej niż Śródmieście. Administracyjnie do Warszewa należą także sąsiednie osiedla: na południu – Stoki oraz Odolany i na północy – Podbórz. Północno-wschodnia część Warszewa jest niezabudowana. W północnej części osiedla – Puszcza Wkrzańska.
Według danych z 5 października 2016 r. w osiedlu na pobyt stały zameldowanych było 10167 osób. Osada powstała w XIII wieku jako owalnica, co można odczytać do dziś z układu ulic Poznańskiej i Szczecińskiej. W 1271 książę Bogusław IV darował Warszewo klasztorowi cysterek. Akt ten został potwierdzony na piśmie z 1276. Nazwa Warszewo wywodzi się od staropolskiego imienia „Warsz” (identycznie jak Warsz „warszawski”). Nazwa niemiecka Warsow jest formą zgermanizowaną nazwy słowiańskiej.
Warszewo zostało włączone w granice miasta w 1939 r. w chwili utworzenia tzw. Wielkiego Miasta Szczecina. Najstarszą częścią osiedla są zabudowania skupione wokół ulic Szczecińskiej, Poznańskiej i Miejskiej. Od końca lat 90. XX wieku osiedle jest rozbudowywane.
Szkoła Podstawowa nr 7 to jednopiętrowy obiekt, który został wzniesiony w Szczecinie w obszarze osiedla Warszewo pod adresem Złotowska 86 u zbiegu Jantarowej. Konstrukcja gmachu rozpoczęła się w sierpniu 2009, a dobiegła końca w pierwszym kwartale 2011 roku. Powierzchnia użytkowa tej budowli sięga niemal 7 tys. m2. Spółka Calbud ze Szczecina jest generalnym wykonawcą gmachu. W niedużej odległości znajdują się Osiedle Nad Stawem, Apartamenty Pod Zegarem oraz Osiedle Warszewo-Stoki.
Kościół pw. św. Antoniego z Padwy znajduję się w centralnym i historycznym miejscu, w układzie średniowiecznej zabudowy w osiedlu Warszewo i usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu pomiędzy ulicami Szczecińską i Poznańską. Parafia należy do największego ludnościowo w mieście dekanatu Szczecin– Żelechowa. Najstarsze świadectwo o warszewskim kościele znajdujemy w dokumencie księcia pomorskiego Barnima I z 1261 roku, który powołał kapitułę kolegiacką złożoną z dwunastu kanoników przy kościele św. Piotra i Pawła w Szczecinie. Nowo ustanowioną kapitułę uposażył władca kilkoma okolicznymi kościołami, w tym także kościołem na Warszewie. W latach 1261-1289 kościół stanowił beneficjum kapituły kolegiackiej. Od 1289 roku stał się beneficjum klasztoru cysterek w Szczecinie. Kościół służył wspólnocie katolickiej przez blisko trzysta lat do 1534 roku, tj. do czasu wprowadzenia reformacji na Pomorzu Zachodnim.
Na przełomie XVII i XVIII w. wspólnota ewangelicka wybudowała nowy, drewniany kościół w konstrukcji szachulcowej z wieżą. W 1864 r. zapadła decyzja o rozbiórce tego kościoła i budowie nowego.
Obecny kościół został wzniesiony w 1865 r. w stylu neogotyckim z czerwonej cegły. Kościół zbudowano na planie prostokąta z wydzielonym od strony wschodniej prezbiterium zakończonym wielobocznie oraz z wieżą od zachodu na planie kwadratu. Wieża pierwotnie czterokondygnacyjna w 1934 r. została zmniejszona do trzech kondygnacji, w najwyższej kondygnacji oktagonalna, zwieńczona hełmem spiczastym krytym blachą. Dach kościoła jest ceramiczny i dwuspadowy. Wejście do kościoła znajduje się od strony zachodniej. Konstrukcję ceglaną zdobi detal gotycki w postaci fryzu, portalu, rozet oraz blendowania.
Podczas II wojny światowej budynek kościoła nie został zniszczony, jednak wnętrze i wyposażenie zdewastowano i rozgrabiono. Po zakończeniu wojny, osiedlający się przesiedleńcy przystosowali kościół do potrzeb liturgii katolickiej. Uroczyste poświęcenie odbyło się dnia 14 października 1945 r. Kościół dedykowano Matce Bożej Zwycięskiej. Dnia 1 sierpnia 1948 r. została utworzona parafia rzymskokatolicka pw. św. Antoniego z Padwy i taki tytuł otrzymał także kościół. Pierwszym stałym duszpasterzem został ks. Marian Folcik (1948-1949). Dekret erygujący parafię został wydany przez administratora apostolskigo ks. inf. Tadeusza Załuczkowskiego dnia 18 maja 1951 r. Pierwszym proboszczem został ks. Franciszek Morawski (1949-1957).
Kościół służył przez wieki – do końca XX wieku – niewielkiej społeczności do dwóch i pół tysiąca mieszkańców. W ostatnim dziesięcioleciu liczba mieszkańców uległa zwielokrotnieniu. Gruntowny remont kościoła z reneogotyzacją miał miejsce w pierwszych latach XXI wieku. Wymieniono tynki, odkryto trzy okna w prezbiterium, wymieniono posadzkę, ławki, konfesjonały i inne meble, a kościół zyskał nowy wystrój nawiązujący do neogotyku. Nowy ołtarz i ambony wykonano z piaskowca. Witraże przedstawiające polskich świętych i droga krzyżowa są dziełem znanego artysty Wiktora Ostrzołka. Krzyż w łuku tęczowym i renowację dawnych obrazów wykonał konserwator zabytków Tadeusz Makulec. Obok tabernakulum znalazły się obrazy patronów parafii: św. Antoniego i św. Jana Pawła II.
źródło: wikipedia.org, s-antoni.szczecin.pl
